तेव्हा आणि आता

(या प्रसंगांमधला ‘तेव्हा’ म्हणजे साधारण वीस वर्षांपूर्वीचा काळ आणि ‘आता’ म्हणजे सध्याचा काळ समजावा.)
---------------------------------------------------------------------
तेव्हा
मुलगी (वय वर्षे १४) : आई, शाळेच्या युनिफॉर्मला इस्त्री करू?
आई : युनिफॉर्मला काय करायचीये इस्त्री-बिस्त्री? उगीच नुसते नखरे नकोयेत शाळेत जाताना ... !!

आता
आई : अगं, किती हा आळशीपणा... युनिफॉर्मला जरा इस्त्री-बिस्त्री कर ना.
मुलगी (वय वर्षे १४) : असू दे गं! मला बोअर होतं रोज-रोज इस्त्री करायला...

------------------------------------------------

तेव्हा
वडील (आपल्या शाळकरी मुलाला) : अरे, काय सारखी रेडियोवरची गाणी ऐकत बसतोस... जरा कधीतरी बाहेर खेळत जा...

आता
वडील (आपल्या शाळकरी मुलाला) : अरे, काय सारख्या व्हिडीओ गेम्स खेळत असतोस... जरा कधीतरी गाणी-बिणी पण ऐकत जा... !!!

------------------------------------------------

तेव्हा
मुलगा : आई, या सुट्टीत पण बालनाट्य बघायला नेशील ना, प्लीऽऽऽज...

आता
मुलगा : या सुट्टीत पण बालनाट्य?? नको ऽऽऽ... आई, प्लीऽऽज!

------------------------------------------------

तेव्हा
मुलगा (आपल्या मित्राला) : या रविवारी माझा सगळा अभ्यास झाला की माझे बाबा मला त्यांचा कॅल्क्युलेटर देणारेऽऽत खेळायला ...

आता
मुलगा (वैतागून आपल्या मित्राला) : रविवारी बाबा घरात असतात. माझा अभ्यास झाल्यावरसुध्दा मला मोबाईलवरच्या गेम्स खेळू देत नाहीत.

------------------------------------------------

तेव्हा
बायको : आज ऑफिसला नको ना जाऊस...
नवरा : नाही, नाही... मला जायला पाहिजे.

आता
नवरा : आज कंटाळा आलाय, आज मी नाही जात ऑफिसला.
बायको : काऽऽ ? जा ना! तू गेला नाहीस की माझं सगळं रुटीन बिघडतं...

------------------------------------------------

तेव्हा
मैत्रीण (दुसर्‍या मैत्रिणीला) : शी! आमच्या सासूबाईंना मी ड्रेस घातलेला पण चालत नाही...!

आता
मैत्रीण (दुसर्‍या मैत्रिणीला) : शी! आमच्या सासूबाई स्लीव्हलेस ड्रेस घालतात... मला अजिब्बात आवडत नाही!!

------------------------------------------------

तेव्हा
तरूणी (आपल्या होणार्‍या नवर्‍याला) : लग्नानंतर आपण वेगळं रहायचं हं... मला नाही रहायचं तुझ्या आईसोबत...

आता
बाई (आपल्या तरूण मुलाला) : लग्नानंतर तुम्ही दोघं वेगळे रहा हं... मला नाही रहायचं तुझ्या बायकोसोबत...

------------------------------------------------

तेव्हा
कॉलेज युवक (मित्राला) : मला रेडियोवरची गाणी बोअर होतात. मी फावल्या वेळात टी।व्ही.च बघतो.

आता
कॉलेज युवक (मित्राला) : मला टी.व्ही. सीरियल्स बोअर होतात. मी फावल्या वेळात मोबाईलवर एफ.एम. रेडीयो ऐकत बसतो.

------------------------------------------------

तेव्हा
आजी (खिडकीतून बाहेर बघत त्रासल्या चेहर्‍यानं) : छे! किती कोसळतोय हा पाऊस! सप्टेंबर उजाडला। देवा, आता जरा उघडीप मिळू दे रे, बाबा!

आता
आजी (खिडकीतून बाहेर बघत त्रासल्या चेहर्‍यानं) : छे! किती उकडतंय! ऑगस्ट सरला। देवा, आता तरी थोडा पाऊस पडू दे रे, बाबा!

------------------------------------------------

जमाना खरंच बदललाय, नै!

Comments

Mess up in Thought said…
changes is the spice of life
September 18, 2009 at 3:40 AM
Post a Comment

Popular posts from this blog

अस्तब्धतेचे स्तब्ध क्षण

Image
  स्टॉकहोममधल्या आमच्या भटकंतीचा तो दुसरा दिवस होता. स्टॉकहोम, स्वीडनची राजधानी. सर्वच युरोपियन राजधान्यांच्या शहरांमध्ये इतकं काही बघण्यासारखं असतं की एक वारी कमीच पडते. त्यात कला, स्थापत्यशास्त्र, इतिहास, म्युझियम्स सगळ्यांतच रस असेल तर आणखीच धांदल उडू शकते. तुम्हाला केवळ भोज्यांना शिवायचं आहे, की निवांत आरामात फिरत एक-एक गोष्टी पहायच्या आहेत यावरही बरंच अवलंबून असतं. ज्याचा त्याचा आपापला पर्यटकी choice. आम्हाला निवांत फिरायचं होतं. अमुक इतक्या गोष्टी बघायच्याच आहेत असा आमचा आग्रह नव्हता. एखादं म्युझियम आवडलं तर तिथेच ३-४ तास घालवण्याची आमची तयारी होती. अचानक दिसलेली एखादी बाग छान वाटली तर अर्धा दिवस तिथेच घालवायलाही आमची हरकत नव्हती. स्टॉकहोममध्ये पाय ठेवल्यापासूनच तिथल्या भुयारी रेल्वे नेटवर्कच्या प्रेमात पडलो होतो. त्यामुळे ठिकाण कोणतंही असो, तिथे जाण्यासाठी भुयारी रेल्वे घ्यायचीच हे पक्कं होतं. तर त्यादिवशी तसंच मुक्कामाच्या ठिकाणापासून दोन ठिकाणी ट्रेन्स बदलून मध्य स्टॉकहोममध्ये अवतरलो. जमिनीखाली ४-५ मजल्यांवर शांतपणे इकडे-तिकडे धावणार्‍या state of the art trains, स्टॉकहोमच्य
Read more

पुस्तक परिचय : Prisoners of Geography (Tim Marshal)

Image
रशियाने युक्रेनवर आक्रमण का केलं? अमेरिका हाच देश राजकीय, आर्थिक महासत्ता का बनला? आखाती देशांमध्ये सतत काही ना काही खदखदत का असतं? आफ्रिकेतले देश इतके गरीब का? चीनला दक्षिण अमेरिकेच्या आणि आफ्रिकेच्या भूभागात रस का आहे? असे एकगठ्ठा प्रश्न आपल्याला कधी पडत नाहीत. जागतिक राजकारण हा काही सर्वसामान्यांच्या आवाक्यातला विषय मानला जात नाही. त्यावर राजकारणी बोलतील, अभ्यासक बोलतील, तो आपला प्रांत नव्हे, असं म्हणून तो सोडून दिला जातो. Prisoners of Geography हे पुस्तक ही सोडून देण्याची मुभा आपल्यापासून हिरावून घेतं. आणि त्यात मजा आहे. एका वाक्यात या पुस्तकाचा गोषवारा सांगायचा, तर जगाच्या राजकारणात जे काही घडत आलेलं आहे, त्यामागे त्या-त्या देशांचं भौगोलिक स्थान, त्यांच्या आसपासची भौगोलिक परिस्थिती याच गोष्टी कारणीभूत आहेत, असं या पुस्तकात म्हटलेलं आहे. आणि हे इतक्या साध्या-सोप्या भाषेत सांगितलं आहे, की वाचताना आपण त्यात नकळत रमत जातो. पुस्तकात १० विभाग/प्रकरणं आहेत- रशिया, चीन, अमेरिका, पश्चिम युरोप, आफ्रिका, मध्य-पूर्व आशिया, भारत-पाकिस्तान, कोरिया-जपान, लॅटिन अमेरिका, आर्क्टिक प्र
Read more

पुस्तक परिचय : The Far Field (Madhuri Vijay)

Image
 बंगलोरमध्ये राहणारी तरुण नायिका. दक्षिण भारतीय. तिचं कुटुंब आधुनिक विचारांचं आहे. कुटुंब म्हणजे आता फक्त वडील. आईने सहा वर्षांपूर्वी आत्महत्या केलेली. आई मानसिक रुग्ण असते. त्यापायी अधूनमधून तिचं वागणं कधी अति मनस्वी, तर कधी पार तर्‍हेवाईक होत असतं. एरवी हे इतर चारचौघांसारखंच कुटुंब. सुट्ट्यांमध्ये ट्रिपला जाणारं, घरी पार्ट्या आयोजित करणारं, मित्रमंडळींना जेवायला बोलावणारं. सगळ्यात आईचाच पुढाकार. पण या पार्ट्या, ट्रिप्स सुरळीतपणे पूर्ण होतीलच याची शाश्वती नाही, त्याला कारणही आईचा आजार. वडील आणि मुलीला त्याची कल्पना असते. दोघं शक्यतो आईला सांभाळून घेण्याचा प्रयत्न करत असतात. मात्र, आईचा आजार आणि त्यांची कौटुंबिक वीण हे कादंबरीचं मुख्य कथानक नाही. या गोष्टी नायिकेच्या बालपणीच्या फ्लॅशबॅकमधून आपल्याला समजतात. मुख्य कथानक आहे ते Far Field, म्हणजे काश्मिर खोर्‍यातलं. नायिकेच्या लहानपणी त्यांच्या घरी एकदा काश्मिरी गालिचे, हस्तकला वस्तू वगैरे विकणारा एक विक्रेता येतो- बशीर अहमद. आईची बशीरशी ओळख वाढते. दुपारच्या वेळी तो दारावर आला की आई त्याला घरात घ्यायला लागते. त्याच्याशी ता
Read more